Από τον 6ο αιώνα μ.Χ. που κατασκευάστηκε από τον Ιουστινιανό πάνω στα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης, το Κάστρο ή Φρούριο της Πάτρας έχει «δει» πολλά και πολλούς: Νορμανδούς, Σαρακηνούς, Ενετούς Σλάβους και Βούλγαρους που το πολιόρκησαν ανεπιτυχώς, μέχρι τους Φράγκους Σταυροφόρους που το υποθήκευσαν στον Λατίνο Αρχιεπίσκοπο Βενέδικτο. Υπό την κατοχή του Βατικανού, έμεινε μέχρι που απελευθερώθηκε από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ενώ μετά την Άλωση πέρασε στην κατοχή των Οθωμανών μέχρι που παραδόθηκε στον Γάλλο στρατηγό Μαιζών, μετά την Επανάσταση.
Επί περίπου 1.600 χρόνια, το συνοδεύει ιστορία, μύθοι και θρύλοι, όπως της «Πατρινέλλας», του καλού στοιχειού της πόλης, που την προστατεύει από επιδημίες και κλαίει τις νύχτες όταν πεθαίνει κάποιος γνωστός Πατρινός. Η «Πατρινέλλα», συμβολίζεται σε κορμό ανδρικού αγάλματος και κεφάλι ανδρός, διαφορετικού αγάλματος, των Ρωμαϊκών χρόνων, που διακρίνεται σε εσοχή της τοιχοποιίας.
Από καιρού εις καιρόν, αυτές οι θρυλικές παραδόσεις και δοξασίες, αποτελούν έμπνευση για γρίφους του περίφημου Κρυμμένου Θησαυρού του Καρναβαλιού.
